Onze geschiedenis
Ons verhaal
Het begon in 1966
In 1966 was het 14 jaar geleden dat er in Rijmenam nog voetbal gespeeld was. De vroegere ploeg van Rijmenam, die sinds 1935 in de rangen van de K.B.V.B. had gespeeld, legde er in 1952 het bijltje bij neer.
VC Rijmenam kwam in 1966 uit de tapkraan van een Rijmenams café gevloeid. Enkele sportievelingen kwamen er op het idee om de schoenen aan te binden en een vriendenmatch te spelen tegen de oude gloriën van F.C. Tremelo. Na afloop waren allen zo enthousiast over het verloop van de partij, dat het idee rijpte om in Rijmenam terug een voetbalploeg te stichten. Met Tremelo werd afgesproken dat ieder de helft van de inkom alsook de opbrengst van de kantine zouden krijgen. Dit bedrag, 1200 Belgische frank (het equivalent van 30 euro) vormde meteen ook het startkapitaal van de nieuwe club.
In februari 1966 werd de club effectief opgericht. De nieuwe club sloot zich opnieuw aan bij de K.B.V.B. onder de naam VC Rijmenam, en kreeg stamnummer 6897; blauw en wit werden de clubkleuren. Al snel werd een bestuur gevormd. Frans (Sus) Cornelis werd de eerste voorzitter. Zijn collega-bestuursleden waren: Willy Schueremans (ondervoorzitter), Daniël Cleirbaut (secretaris), Gaby Pelgrims (penningmeester), Leon Roofthooft (materiaalmeester), Vital (Vic) Saey, Paul Frans, Jos Dockx, Paul Mertens, Marcel De Vroe en Hilaire Van Horenbeeck. Louis Van Looy en Maria Cools fungeerden bij de doop als peter en meter. Gaby Pelgrims is op vandaag als pionier nog steeds actief als bestuurslid van VC Rijmenam.
Aangezien er aanvankelijk niet op (financiële) steun van het gemeentebestuur kon gerekend worden, stond het nieuwe Bestuur voor de enorme uitdaging om alles zelf rond te krijgen. In deze context kan het niet-aflatende werk dat Sus Cornelis, schrijnwerker van beroep, verrichte in die pionierstijd moeilijk worden overschat. In eerste instantie diende uitgekeken te worden naar een geschikt terrein. Dit werd gevonden langs de Dijleweg (tot voor de fusie tussen de gemeenten Bonheiden en Rijmenam de Muizensteenweg). Het terrein, eigendom van de familie Schueremans, was in pacht gegeven aan Mille van de Geens. Deze was bereid om een deel van het terrein af te staan in ruil voor het huurgeld dat de club dan zou betalen.
Ook de bouw van de kantine werd volledig in eigen beheer gedaan. De stenen werden zelf gemaakt. Het bouwen werd uiteindelijk toch gesponsord door een aantal bedrijven met als belangrijkste leveranciers Bouwmaterialen Opdebeeck en houthandel Van Steenwinkel. De ramen werden gerecupereerd uit een afbraak van een overheidsgebouw. Tenslotte zorgde de brouwerij van de Supra voor de noodzakelijke tapinstallatie en de spoelbakken. De kantine was onmiddellijk te klein wegens het grote aantal supporters. Regelmatig werd er gespeeld voor meer dan 200 betalende toeschouwers. 1 Jaar later werd een eerste deel bijgebouwd en het jaar nadien werd de kantine terug vergroot. In het begin kwam voorzitter Sus Cornelis de stoven aansteken voor iedere training. Na de training was Sus de laatste die naar huis ging.
Omdat VC Rijmenam niet direct aan een volledig elftal geraakte, werd bij enkele bevriende clubs aangeklopt om een aantal spelers te transfereren. Zo haalde men spelers bij Muizen en Bonheiden, een paar bij Keerbergen en Heist-op-den-Berg. Bovendien werd met het destijds F.C. Mechelen afgesproken een aantal spelers uit te lenen aan VC Rijmenam. Zelfs tot in Bornem werd er aangeklopt.
Initieel diende de nieuwe club te starten in de reservenreeks. Na een onderhandeling van voorzitter Sus Cornelis bij Oscar Van Kesbeeck, destijds voorzitter van de K.B.V.B. mocht de 1ste ploeg toch starten in 3de provinciale, weliswaar "buiten competitie", zoals dat toen heette. Als nieuwkomer eindigde VCR op de derde plaats.
Het eerste elftal werd in het aanvangsjaar gevormd door: Frans Ceulemans (speler-trainer), Florent Vervoort, Jef De Kepper, Willy Van den Broeck, Walter Saey, Willy Op de Beeck, Willy De Wezer, Paul De Wever, Paul Mertens, Warre Geeraerts, Herman Van Goethem, Willy Hendrickx, Herman Uytterhoeven, en Herman Janssens. Een aantal onder hen zouden nog vele jaren actief zijn bij VC Rijmenam. Sommigen eerst als speler, nadien als Bestuurslid. Onder hen ook Florent Vervoort die meer dan 25 jaar als organisator en man van alle werk mee aan de basis ligt van heel wat activiteiten. Naast dit eerste elftal beschikte VC Rijmenam in het aanvangsjaar ook nog over een reservenelftal en een knapenelftal. Jonge spelers konden toen pas beginnen voetballen vanaf de leeftijd van 12 jaar.
Om aan jeugdspelers te geraken liet het Bestuur een flyer maken die bus aan bus werd verdeeld in heel Rijmenam. Na deze bedeling trokken Jos Dockx en Florent Vervoort naar de huisgezinnen met jongens die de leeftijd hadden om als jeugdspeler in aanmerking te komen om ze persoonlijk in te schrijven.
Het Openingsweekend
De officiële opening van het terrein vond plaats op 14 augustus 1966. Zoals het destijds paste, gebeurde dit met zoveel mogelijk luister: de 2 fanfares van Rijmenam, nl. Sint-Martinus en De Vrijheid waren uitgenodigd om het terrein te openen. Eéntje daagde op. Voor deze openingsplechtigheid was de publieke belangstelling zeer groot. Zelden had men te Rijmenam zulke volkstoeloop gezien. De burgemeester, die het peterschap van de nieuwe voetbalploeg aanvaard had, hield de eerste toespraak. Hij schetste de sport in Rijmenam en sprak de hoop uit dat Rijmenam steeds een vooraanstaande rol zou mogen spelen in het sportgebeuren van de streek. Nadat de burgemeester het lint had doorgeknipt, zegende E.H. Pastoor het terrein in.
Op zondag speelden de reserven tegen Sporting Keerbergen en de eerste ploeg speelde tegen de 'n "Oude God", een ploeg met een rijk verleden in de nationale reeksen. Dankzij zijn relaties kon Paul Mertens de ploeg uit Mortsel overtuigen om naar het landelijke Rijmenam te komen om een vriendschappelijke wedstrijd te spelen tegen het net opgestarte VCR.
Het eerste seizoen
Het eerste seizoen werden Frans Ceulemans en Willy De Vroe aangesteld om de trainingen te leiden. De selectie van het 1ste elftal gebeurde toen echter niet door de trainers maar door 3 leden van het Bestuur.
De eerste officiële wedstrijd werd op 4 september 1966 gespeeld tegen Kloosterheide. VC Rijmenam won deze wedstrijd met 2 - 0. Het eerste doelpunt werd gescoord door Willy Van den Broeck.
De Supportersclub
In die beginjaren had V.C. Rijmenam naast het Bestuur ook een heuse supportersclub. De stichtingsvergadering vond plaats op 13 september 1966. Er waren direct 31 leden die zich inschreven in de nieuwe supportersclub. Op 31 oktober, één maand na de opstart, waren er al 119 leden. De eerste voorzitter van de supportersclub Edward (Neel) Cornelis (de broer van Sus Cornelis) werd bijgestaan door Frans Geeraerts (ondervoorzitter), Marcel Verbinnen (Schatbewaarder). François Knops (Secretaris), Frans (Sooi) Verbinnen (Feestleider), Jozef (Wieze) Hendrickx (Verslaggever) en Alfons Hendrickx (Commissaris).
Om lid te worden van de Supportersclub moesten geïnteresseerden 20 Belgische frank toetredingsgeld betalen en vervolgens nog eens een maandelijkse bijdrage van 10 frank. Het lokaal van de supportersclub bevond zich in café De Wandeling. Na de wedstrijden trok men met z’n allen, spelers en supporters, naar daar om verder te discussiëren bij één van de vele pinten.
Met de start van de supportersclub werd ook een supportersblad BLAUW WIT uitgegeven. Naast verslagen over de voorbije wedstrijden alsook informatie over volgende wedstrijden bevatte het blad ook alle wetenswaardigheden en artikels over nachtelijke uitspattingen. In deze artikels werden nooit namen genoemd omdat men er van uitging dat de betrokkenen wel wisten waarover het ging. Destijds organiseerde men ook al een tombola volgens een origineel concept. Immers op ieder supportersblad werd een nummerke gekleefd. Dit gold als het tombolanummer.
Naast de uitgifte van een supportersblad moest er ook voor opbrengsten gezorgd worden. Om geld in de kas te krijgen, werden een aantal supportersitems te koop aangeboden: autostickers, supportersklakken (half wit, half blauw met de vermelding VCR op de klep) en zelfs sigaren met de afbeelding van de spelers op de sigarenbandjes.
Een ander initiatief betrof de Trekkersclub. Alle ploegen van de provincie Antwerpen gingen in een zak. Mits betaling van 5 frank mochten de supporters een nummer trekken uit de zak en werd de naam van de supporter achter de ploeg genoteerd. 's Maandags werd gekeken welke ploeg dat weekend de meeste doelpunten had gescoord. De persoon wiens naam achter de betreffende club stond was de winnaar van de Trekkersclub en kreeg de helft van de inzet. De andere helft bleef in kas waarmee uiteindelijk de supportersvlag werd bekostigd. Immers, iedere vereniging in die tijd had een dergelijke vlag.
Daarnaast organiseerde de supportersvereniging ook regelmatig bijkomende activiteiten. Zo werd gedurende een aantal jaren op 11 november een cyclocross ingericht op en rond het voetbalveld. Door het toenemend aantal renners van soms semi-professioneel kaliber werd uiteindelijk beslist om deze cross niet langer meer te organiseren. De laatste wedstrijd werd gehouden in 1975.
Bovendien werden er ook toen reeds soupers georganiseerd door de Supportersclub. Er werden mosselen gegeven (VCR was één van de eerste clubs die hiermee gestart is), maar ook duiven en pekelharing waren destijds in trek. Vlaaienloten en kaartavonden waren andere activiteiten om centen te verzamelen.
Op sportief vlak werden er regelmatig gelegenheidswedstrijden voor veteranen en voor vrouwen gehouden, alsook jubileumwedstrijden voor verdienstelijke spelers.
Tot slot organiseerde de Supportersclub een jaarlijks bal alsook het bal "Oud op Nieuw".
Na die eerste jaren
In het seizoen 1968-1969 eindigde VC Rijmenam op een gedeelde eerste plaats met SK Schriek. In de laatste wedstrijd werd Schriek nog verslagen met 0-3 maar door een hoger aantal gewonnen wedstrijden, promoveerde Schriek naar 2de provinciale.
Aangezien VC Rijmenam er niet in slaagde zich bij de eerste 6 van het klassement te plaatsen, zakte het op het einde van het seizoen 1971-1972 naar de nieuw opgerichte 4de Provinciale. Ook Lyra zakte dat jaar van Bevordering naar 4de Provinciale waardoor we in het seizoen 1972-1973 een heuse topwedstrijd hadden met meer dan 750 betalende toeschouwers. Op het einde van datzelfde seizoen promoveerde VC Rijmenam opnieuw naar derde. De club ging in de daaropvolgende 3 seizoen telkens weer op en neer tussen de onderste twee niveau's. Op het einde van het seizoen 1975-1976 belandde het op die manier weer in 4de Provinciale waar het een aantal seizoenen zou blijven.
Op 3 maart 1976 werd de vzw VC Rijmenam opgericht. De doelstelling van de vzw werd in de statuten als volgt omschreven: "De jeugd te ontwikkelen door het beoefenen der atletische sporttakken". Stichters van de vzw waren: Frans Cornelis (voorzitter), Emiel Geysemans (ondervoorzitter), Florent Vervoort (secretaris), Gaby Pelgrims (penningmeester), René Broos, Alfred Puttemans en André Thys. Deze personen vormden de eerste beheerraad. Toen Emiel Meulemans zijn voetbalschoenen aan de haak hing, werd hij gevraagd om mee in het Bestuur te zitten. VCR was inmiddels een vzw geworden en vermits boekhouding en fiscaliteit zijn specialiteit waren, wist men hem direct te strikken.
Na andermaal de promotie te hebben afgedwongen in het seizoen 1980-1981 met de al bijna even vanzelfsprekende degradatie in het seizoen daaropvolgend, slaagde VC Rijmenam in het seizoen 1982-1983 niet alleen om opnieuw te promoveren naar 3de Provinciale maar deed dit zelfs met glans door dat jaar kampioen te spelen onder het trainerschap van André Buggenhout (tot aan zijn overlijden in 2014 één van de trouwste supporters van VCR). In het inmiddels 50 jarig bestaan van de club, is het 1ste elftal er slechts één keer in geslaagd om kampioen te spelen. De volgende 4 seizoenen zou VC Rijmenam in 3de Provinciale actief blijven tot het in 1986 opnieuw degradeerde naar de laagste afdeling. Vijf jaar later zou VCR het nog eens overdoen. Na te zijn gepromoveerd op het einde van het seizoen 1991-1992 kon het zich opnieuw 4 seizoenen lang handhaven in 3de.
Na het vertrek van Frans Cornelis, werd de taak van voorzitter overgenomen door Miel Meulemans, die secretaris van de vereniging werd toen Herman Dits werd aangetrokken als voorzitter. De andere leden van het bestuur waren Gaby Pelgrims, Guido De cock, Roger De Waele en Michel Van Hoorenbeeck.
Na 25 jaar gestage groei drong een uitbreiding van de voetbalinfrastructuur van VC Rijmenam zich op. De gemeente kocht de grond aan waarop een tweede voetbalveld werd aangelegd en een volledig nieuw chalet werd gebouwd. Het nieuwe complex bestond uit een ruime kantine, een keuken, vier kleedkamers, bergplaatsen en scheidsrechterslokalen. Het was zodanig gebouwd dat uitbreiding mogelijk bleef.
De bouw van de nieuwe chalet en alles daarrond is ontegensprekelijk één van de grote verdiensten van Miel Meulemans. Dag en nacht heeft hij er doorgebracht. De bouw was zowat zijn tweede thuis geworden, het was zijn werf. Zijn niet aflatende inspanningen hebben ervoor gezorgd dat iedere steen van het chalet gesponsord werd. Op dinsdag 30 augustus 1994 had de officiële inwijding plaats van de nieuwe voetballokalen en de al even nieuwe grasmat van VC Rijmenam.
Met de start van een vernieuwd hoofdbestuur staken ook tal van nieuwe initiatieven de kop op. De oprichting van een spelersraad is hiervan een voorbeeld. De spelers zelf waren geen vragende partij, maar het bestuur zocht naar een middel om leden en spelers dichter bij elkaar te brengen. Aanvankelijk bestond deze spelersraad uit 3 spelers, waarvan Ward Op De Beeck het enige vaste lid was. Voor de afspraak met het Bestuur, eens per maand, duidde Ward 2 spelers aan om hem te vergezellen. Dat eerst seizoen pleegde de Spelersraad 4 keer overleg met het Bestuur. Het ging daarbij over de lidgeldregeling, het engagement van spelers als jeugdtrainer, de reserven die op het A-plein wensten te spelen, de premies en de groepsvorming binnen het team.
Gezien het groeiend aantal jeugdelftallen, werd op 9 januari 1995 een Jeugdbestuur opgericht. Dit bestuur nam de taak op zich het jeugdbeleid te organiseren en te coördineren. Het streefdoel was het creëren van optimale omstandigheden, waarin de jeugdelftallen van VC Rijmenam hun sport kunnen uitoefenen en beleven.
De 1ste voorzitter van dit nieuwe jeugdbestuur was Roger De Waele. De functie van Secretaris werd ingevuld door Guido De Cock en de Coördinatie was in handen van Jos Van Loock en Marc Rijmenams. Marc Willems werd de verantwoordelijke voor het Materiaal. Voorts waren ook Johan Cuypers, Robert Vandessel, Guido Gielens en Marc Van Laer lid van het jeugdbestuur. Een gebrek aan coördinatie en duidelijke communicatie, voornamelijk met het hoofdbestuur, leidde ertoe dat de werking op een zeer laag pitje kwam te staan. Op een warme juni-avond van 1996 werd de basis gelegd voor een nieuw jeugdbestuur. Een overleg met de overgebleven leden van het jeugdbestuur en de jeugdtrainers en -begeleiders resulteerde in een nieuwe start onder de leiding van Johan Cuypers. De ambitie van het nieuwe jeugdbestuur was niet gering. Hoewel Rijmenam zich in een uithoek van de provincie bevindt, zou de jeugd van VC Rijmenam zich niet langer in een hoekje laten drummen, maar via een duidelijke profilering qua jeugdwerking minimaal op het kwantitatief en kwalitatief niveau komen van de betere clubs in de omgeving. De jeugdwerking, die reeds langer bestond, werd in een krachtig beleid samengebald. Dit beleid zou tevens centraal staan bij de aantrekking van jeugdtrainers en spelers.
Tijdens de zomer van 1995 werd bovendien een derde voetbalveld aangelegd, specifiek voor de duiveltjesploegen. Begin november van datzelfde jaar werd tevens gestart met de werken voor een tribune naast het voetbalveld van het 1ste elftal (tegenover de chalet).
In 1995 werd ook een nieuw clubblad "De Rijmenammer" boven de doopvont gehouden; het regelmatig verschijnen van dit clubblad ging echter pas goed van start vanaf 1997.
In het seizoen 1996 - 1997 bonden, op initiatief van Luc Spiessens, de vaders van de jeugdspelers van VC Rijmenam onder de naam O.V.J. (ouders van jeugd) de voetbalschoenen aan en speelden regelmatig hun wedstrijd op vrijdagavond. Al snel kwamen er ook niet-ouder-zijnde spelers op af en betrok het ook buitenstaanders bij het voetbalgebeuren in Rijmenam. Enkele maanden na de start werden er reeds 25 verschillende spelers opgesteld op een totaal van 5 matchen. Er werd gewonnen, er werd verloren, zoals dat meestal het geval is in het voetbal.
OVJ speelde aanvankelijk 1 tot 2 keer per maand op vrijdagavond een vriendenmatch. 70 Minuten werd er afgezien, gejuicht om iedere goal en gesakkerd om ieder verlies. Toch betekende voetballen met OVJ op de eerste plaats gezellig samen bezig zijn in een vrienden-groep. Philippe Van Looy en Marc Van den Broeck namen de rol van contactpersonen op zich om de hele organisatie in vlotte banen te leiden. Daarbij gold Rudy Verschaeren aanvankelijk als de vaste scheidsrechter voor de thuiswedstrijden.
Na de eerste schoorvoetende start begon Ouders Van Jeugd stilaan faam te krijgen buiten de eigen regio. Enerzijds werd er al wat verder gereden op vrijdagavond (Edegem ligt al wat uit de richting) anderzijds breidde het aantal ploegen waartegen gespeeld werd stelselmatig uit.
Een andere belangrijke factor om de stabiliteit van de ploeg te verhogen werd gezocht in de figuur van Fons Geeraerts, bij velen bekend als "onze Va" en jarenlang ploegafgevaardigde van de reserven. Onze Va werd een eeuwigdurend contract als vaste tapper op vrijdagavond aangeboden.
De verdere expansie
Omwille van het groeiend aantal spelers werd reeds 4 jaar na de bouw van het chalet beslist om het clublokaal verder uit te breiden. In het verlengde van het bestaande lokaal zou er een nieuwbouw komen met 2 extra kleedkamers, een secretariaat en een bergruimte. Na de realisatie van dit project zou de oude kantine afgebroken worden. In december 1997 werden bovendien naast het A-terrein nieuwe dug-outs geplaatst. Aansluitend werd er ook asfaltering aangelegd rondom dit terrein. Ter gelegenheid van het 1-mei tornooi in 1999 werd de uitbreiding in gebruik genomen.
Het seizoen 1998 - 1999 werd aangevat met een nieuwe voorzitter: Luc Spiessens nam de fakkel over van Herman Dits. De nieuwe voorzitter introduceerde meteen een nieuw logo voor VC Rijmenam. "Samen scoren" werd de lijfspreuk. Voortaan zou dit logo terug te vinden zijn op allerlei drukwerk en communicaties vanuit de club, alsook op bijhorende gadgets. Naast het vergemakkelijken van de herkenbaarheid, had het nieuwe logo ook tot doel om de aantrekkingskracht van VC Rijmenam als vereniging te verhogen.
In de loop van dat seizoen werd de bestuursploeg nog verder uitgebreid met Roger Clissen. Het kersverse bestuurslid zou zich voornamelijk bezighouden met de coördinatie van de sponsoring voor VC Rijmenam. Gezien het stijgend aantal initiatieven waarvoor beroep gedaan werd op de financiële ondersteuning van zelfstandigen en handelszaken, werd het voor de club absoluut noodzakelijk dat één persoon er het zicht over kon houden.
In het seizoen 1998-1999 was het terug zover. Onder het trainerschap van Achiel Van Vlasselaer promoveerde VC Rijmenam opnieuw naar 3de provinciale, hoewel het de titel aan Walem moest laten.
Met dit succes op zak nam Achiel in schoonheid afscheid, alhoewel het niet echt een afscheid was. Hij bleef immers heel actief bij VCR betrokken, als helper tijdens allerhande activiteiten, als supporter ... en zelfs als speler van de VCR-reserven. Zijn opvolger, Johnny De Fre, voordien trainer bij VV Leest, kreeg de uitdaging om VCR in 3de te handhaven.
Tijdens datzelfde seizoen ontstond ook het Masterplan 2000. Dit plan was het rechtstreekse gevolg van een enquête die tijdens de eetdag in augustus 1998 werd afgenomen. Hieruit bleek dat supporters en spelers vragende partij waren voor het verder optimaliseren van de infrastructuur. Het plan voorzag onder meer in de aanleg van een bijkomend voetbalterrein. Het bestuur trok met dit Masterplan naar het Schepencollege van Bonheiden waar het alvast positief onthaald werd. De realisatie ervan werd in de loop van het jaar 2000 gepland, maar het zou nog 15 jaar duren vooraleer dit zo noodzakelijke terrein zou aangelegd worden.
Dat het Jeugdbestuur soms ook een minder dankbare taak had, blijkt uit de volgende passage die vermeld staat in het Clubnieuws in jaargang 2 van de Rijmenammer. "Minder positief nieuws is de schorsing die door het Jeugdbestuur aan enkele spelers werd opgelegd omwille van het niet respecteren van de afspraken die in het begin van het voetbalseizoen gemaakt werden. Voor één jeugdspeler betekende dit de definitieve uitsluiting. Het jeugdbestuur verwacht dat de spelers naar VC Rijmenam komen om te voetballen. Wie met de bedoeling komt om het voetballen te beletten, hoort er niet thuis."
Inmiddels was Guido Gielens binnen het Jeugdbestuur opgevolgd door Jan Verbruggen. Mede onder impuls van Jan kreeg de VCR-voetbalschool concrete vorm. Een werkgroep bestaande uit Bruno, Achiel, Johan en Johan, werkte onder de vleugels van het bestuur, geregeld aparte activiteiten rond het voetbal uit met onder meer stages, modeltrainingen, een bezoek aan een eersteklasse voetbalclub, wedstrijden tegen clubs uit hogere afdelingen of gewestelijke selecties tot de deelname aan een buitenlands tornooi. Op deze manier maakte VC Rijmenam werk van een degelijk jeugdbeleid waarbij aan jeugdspelers de kans geboden wordt om optimaal hun talenten te ontplooien en door te groeien in een geest van gezonde sportiviteit.
Dat seizoen werd een bezoek gebracht aan RSC Anderlecht (met rondleiding in de kleedkamer, het bijwonen van een training en enkele contacten met spelers) en organiseerde de voetbalschool een technische trainingsavond met Kamiel Van Damme, ex-speler van KV Mechelen en op dat ogenblik ook jeugdtrainer bij KVM. Tijdens de maand augustus werd tevens een voetbalstage en omnisportkamp georganiseerd voor 6 tot 10-jarigen.
Bij aanvang van het seizoen 2000-2001 werd Walter De Keyzer aangetrokken als jeugdcoördinator. Opnieuw een duidelijke uiting van het streven van het Jeugdbestuur om de voetbalopleiding stelselmatig kwalitatief te verbeteren. Ook na het vertrek van Walter bleef, tot heden ten dage, de rol van jeugdcoördinator een structureel onderdeel van de jeugdwerking van VC Rijmenam.
Na enkele vergeefse pogingen om terug aan te knopen met een promotie naar 3de werd het seizoen 2001-2002 bestempeld als het jaar van de waarheid. Ondanks de steile ambities van de voorzitter "Dit seizoen betekent een voorbereiding op derde provinciale. Promoveren dus, met minder kunnen we niet tevreden zijnquot; geuit tijdens een bijeenkomst van spelers, trainers, afgevaardigden en Bestuur op woensdag 1 augustus, slaagde de 1ste ploeg er niet in om uit het verdomhoekje te krabbelen. Te weinig winnende veldslagen sloegen VCR terug naar de middenmoot van de rangschikking. Na het desastreuse forfaitverlies tegen kampioen Hombeek werd de trainer bedankt voor bewezen diensten. Het sportieve roer kwam tot het einde van het seizoen in handen van hulptrainer Rudi Verbinnen en juniorentrainer Remy Lemeire. Uiteindelijk eindigde het eerste elftal nog op de 5de plaats.
Begin 2002 werd een nieuwe parking in gebruik genomen achter het A-veld. Om de Broekstraat te ontlasten en het verkeer er veiliger te maken voor de fietsers waartoe ook de vele jeugdspelers behoren, vroeg het Bestuur met aandrang aan de automobilisten om via de Dijleweg naar de terreinen te komen en maximaal gebruik te maken van de nieuwe parking.
Begin 2003 vervoegde Rudi Verbinnen het hoofdbestuur. Van jeugdspeler tot titularis van het eerste elftal en uitbollend bij OVJ, van een jaartje jeugdtrainer tot hulptrainer en trainer ad interim, van supporter tot gelegenheidsscheidsrechter en stille werker bij alle mogelijke evenementen tot uiteindelijk Bestuurslid. Rudi was, en is, nog steeds vergroeid met VC Rijmenam.
Bij aanvang van het seizoen 2002-2003 werd Patrick Van Clemen uit Bonheiden als nieuwe T1 aangetrokken. Als voetballer doorliep hij de jeugdreeksen tot en met de B-kern van KV Mechelen.
Sportieve uitschieter dat seizoen kwam van de Miniemen A met trainer Bob Vandessel. Onze jongens toonden zich de sterkste van hun reeks en dat werd uitvoerig gevierd binnen de club. In hun kielzog speelden ook alle jeugdploegen tot en met de reserven een meer dan behoorlijk seizoen. Dit in tegenstelling tot het 1ste elftal dat er eens te meer een kwakkel-seizoen had opzitten met een grijze tiende plaats als eindresultaat, een voortijdige trainerswissel, het vertrek van spelers en het ontslag van een bestuurslid als pijnlijke uitschieters.
Ook het daaropvolgende seizoen (2003-2004) staat geboekstaafd als een moeilijk seizoen waarin VC Rijmenam er niet in slaagde om terug uit de put te geraken. Net als de vorige drie seizoenen was het weer een komen en gaan van trainers. Na een schitterende start met 9 op 9 werd na een al even desastreuze 0 op 15 de eerste trainer bedankt voor bewezen diensten. Tot 2 keer toe moest Remy Lemeire, dat seizoen juniorentrainer, depanneren. Ingevolge een resem gekwetsten, weigerende reserven en een pak frustraties gaf Remy voluit de kans aan de jeugd. Met succes overigens.
Met nieuwe moed werd het nieuwe seizoen aangevat met Paul Eggers als sportieve leider van het 1ste elftal. In de loop van het seizoen nam Marc Van Laer de voorzittersfakkel over van Luc Spiessens, die wel nog een succesvolle trainer van de scholieren en junioren bleef. Marc zette het beleid van Luc verder met nog meer nadruk te leggen op de ontwikkeling van de jeugd.
Na 7 jaar van hoogspanning kondigde Johan Cuypers op het einde van het seizoen 2003-2004 zijn ontslag aan als jeugdvoorzitter. Wegens het ontbreken van een directe opvolger werd beslist om de werking van het Jeugdbestuur te integreren in deze van het Hoofdbestuur. Sindsdien maakt het jeugdbeleid alsook de bestuursleden die zich hiervoor inzetten integraal deel uit van de werking van het algemeen Bestuur.
Ook na deze integratie werd blijvend werk gemaakt van een goede jeugdopleiding. Jeugdtrainers werden aangemoedigd en financieel ondersteund om trainerscursussen te volgen. Dit en andere inspanningen op vlak van jeugdwerking resulteerden uiteindelijk in het behalen van de erkenning onder de vorm van een Quality Award op basis van een externe audit.
Na enkele jaren zou het seizoen 2005-2006 weer hoge toppen scheren in de verwachtingen van VCR. De reserven speelden onder trainer Gerrit Maudens kampioen en het eerste elftal moest na een spannende competitiestrijd net genoegen nemen met de derde plek en zo aantreden in de eindronde. Mathieu Wellens kopte ons na 15 minuten in de terugwedstrijd tegen Gierle op 1-0. Tim Van Aeken de doelman pakte alles wat in zijn doelgebied kwam en zo ging VCR naar 3de.
Het seizoen 2006-2007 zal net als het vorige seizoen in de boeken verdwijnen als een einde met een thriller gehalte. Tot de laatste speeldag verkeerde het 1ste elftal in de mogelijkheid om de eindronde voor het behoud te spelen. Jacky Raymaekers werd in de loop van het seizoen bedankt als coach en werd vervangen door Gerrit Maudens. De laatste wedstrijd mocht niet verloren worden en zo geschiede, in een ware thriller werd er 4-4 gelijk gespeeld en het behoud was een feit!
Het jaar nadien was iets minder. Op het einde van het seizoen 2007-2008 degradeerde VCR opnieuw naar vierde provinciale. In 2009 werd Johan Schockaert voorzitter van VCR. Onder zijn bewind werd vrij radicaal geopteerd om eigen opgeleide jeugd maximaal kansen te geven en een strikt financieel beleid te volgen. Steeds meer bleken de kosten te stijgen gekoppeld aan dalende inkomsten en dit vergde dat de tering naar de nering werd gezet. Met eigen jeugd spelen leidde tot wisselende successen onder diverse trainers: Danny Min, Didier Malandrini, Kenny Muyldermans en Frank Peeters. In het seizoen 2011-2012 streden we zelfs in de eindronde om een plaatsje in derde provinciale te bemachtigen maar konden we geen afstand nemen van Oelegem. Bij aanvang van het seizoen 2015-2016 werd er opnieuw gekozen voor een trainer uit de jeugd (die ook vroeger al T1 was bij VCR): Achiel Van Vlasselaer.
Ondanks de wisselende sportieve successen van de eerste ploeg deden de jeugdploegen het opmerkelijk goed en konden een aantal onder hen in de voorbije jaren kampioen spelen: de miniemen onder trainerschap van Peter Van Eester, de scholieren onder Kenny Muyldermans en Filip Van Laer, en opnieuw de miniemen onder Bart Thielemans. Het voorbije seizoen kroonden onze beide knapenploegen, onder leiding van Marc Rijmenams en Marc Willems zich tot kampioen in hun reeks.
Bovendien kroonden onze U9A zich op 5 mei 2016 in het Kuipje van Westerlo tot provinciaal kampioen van de Nieuwsbladcup. Daarmee was het ticket voor het interprovinciaal tornooi in Sint-Niklaas op zak. Op dit interprovinciaal tornooi in Sint-Niklaas werd uitgemaakt welke twee ploegen de beste in Vlaanderen waren. Na 2 overwinningen en 2 gelijke spelen eindigden onze U9A tweede. Dit resultaat gaf echter recht op een ticket voor de nationale finale op 21 mei op de Freethiel in Beveren. Na een ware thriller van formaat alwaar VCR 6-2 voorstond, kwam Poesele, een deelgemeente van Nevele in Oost-Vlaanderen, nog terug tot 6-6 en na 44 minuten eindigde de match op 7-7. 3 Penalty’s zouden beslissen wie er nationaal kampioen van Vlaanderen werd. Na 2 missers van Poesele mochten onze jongens zich nationaal kampioen van Vlaanderen noemen. Een tornooi waarbij 108 gewestelijke U9 ploegen waren ingeschreven. Een unieke prestatie in de geschiedenis van VC Rijmenam.
Wat de volgende 50 jaar zal brengen weet niemand, maar VCR is een club met toekomst die nog lang in staat zal zijn om eigen jeugd op te leiden.